De dames die afgelopen week van Parijs naar Oudewater fietsten werden zaterdag 28 mei feestelijk en warm onthaald op de Markt in Oudewater door familie, vrienden en heel veel andere belangstellenden. Met bloemen, heel veel bloemen, en met een stralende zon. Dat was onderweg wel eens anders geweest.
De week ervoor kregen ze nog les in banden plakken en andere technische handigheidjes van Tjabel Nieuwenhuizen van Bike Total. Maar op zondag 22 mei zijn ze in alle vroegte met de trein naar Parijs vertrokken. 
Daar hoefden ze alleen maar naar het eerste hotel te fietsen. De eerste echte dag startten ze in de regen.
En niet een beetje, maar er lagen hier en daar echt flinke plassen op de weg. Soms werd het even droog, maar even later barstte er weer een bui in alle hevigheid los. Regen en af en toe een waterig zonnetje wisselden elkaar regelmatig af.
Op weg naar een warm welkom
De tweede dag zou de langste worden; bijna honderd kilometer, maar gelukkig was het droog. Er kwam af en toe wel wat klimwerk en veldrijden aan te pas, maar ook deze hindernis werd genomen door de dames.
Net zoals de derde dag, toen ‘de hel van het noorden’ doorkruist werd en België was bereikt. Op dag vier werd het weer nog mooier en de stemming, die al opperbest was, steeg zo mogelijk naar nog beter.
Dag vijf begon qua weer enigszins in verschillende tinten grijs, maar werd gelukkig zonniger. Steeds was het koffie drinken een aangename tussenstop geweest, maar deze dag was het een beetje minder. De volgende en tevens laatste dag werd dat goedgemaakt door taart van het bedrijf TAART. En later door de eerste supporters die de dames tegemoet gekomen waren. En de slotakte was de ontvangst van de dames in Oudewater.
Robert Jan Plas riep om en hield iedereen op de hoogte van de vorderingen van de dames. Talloze mensen stonden klaar met allerhande bloemen.
Motoren kwamen aangedenderd. Een helikopter werd in de lucht verondersteld.
En daar kwamen de dames met big smiles; een hectische ontvangst: gejuich, applaus, geknuffel, gekus, nog meer bloemen, en roze ijsjes van Roberto.
Eén groot feest
De tocht was meegevallen; heel erg zwaar was het niet geweest, maar wel gezellig. Juichen en lachen met tegemoetkomende wielrenners. ’s Avonds zingende dames: ’Ik heb een heel zwaar leven.’ En steeds ’s ochtends weer vroeg op om om halfnegen te kunnen gaan ‘bewegen’. De lessen van Tjabel waren achteraf nauwelijks nodig geweest; geen enkele lekke band.
Robert Jan riep alle dames ; één voor één naar voren en zij kregen door de rondemister, Ton Mastwijk, een medaille omgehangen.
En natuurlijk werden Alfons Slootjes en Bert van der Horst als ploegleiders bedankt voor al hun werk.
Joke Vermey: “Het was super. Alles ging goed; het was allemaal heel mooi. We zijn geweldig in de watten gelegd en alles was enorm goed verzorgd.”
Tekst: Aad Kuiper | Foto’s: Bert van der Horst, Aad Kuiper
Einderedactie: Oudewater.net | 30 mei 2016
